Chodzenie za Jezusem łączy się z doświadczaniem prób. Stawiając uczniom pytania, Jezus umożliwia im poznanie siebie samych. Równocześnie uczniowie szukają odpowiedzi na pytania stawiane przez Mistrza. Ujawniają swoją bezradność wobec problemu. Odkrycie własnej bezradności sprawia, że znowu kierują wzrok na Pana. Bezradność przygotowuje do uczestniczenia w cudzie, do tego, aby przez człowieka przepływała moc Boża. Bezradność człowieka umożliwia ujawnienie się Bożej mocy. Gdy uczniowie są zaradni, nie współpracują z Mistrzem.
Zadanie, przed którym stanęli, przerasta ich możliwości. Słuchają, patrzą, odpowiadają na pytania. To umożliwia ludzka niemoc. Niemoc otwiera. Jest ona zdolnością do przyjmowania. Nie jest ona niezaradnością, lecz uświadomieniem sobie pierwszeństwa Boga we wszystkim, również w moim życiu.
Idziemy za Jezusem, kiedy doświadczamy Jego mocy. Odczucie bezradności, bezsilności przed Bogiem, a równocześnie powierzanie Mu swojego stanu umysłu, ducha i ciała, jest znakiem uzdrawiania człowieka. Cudem dokonującym się w człowieku jest uznanie Bożej mocy. Rozdawanie przez Jezusa Jego darów dokonuje się wraz z uwierzeniem, że Bóg może to uczynić. To, co Jezus daje wprowadza w odczuwanie pełni. Oni są nasyceni pokarmem, uzdrowieni na ciele i pocieszeni w sercu słowem, które płynie z ust Bożych.
Źródło: Czego słuchacie?
Zadaniem człowieka doświadczającego braku jest SŁUCHAĆ i WYPEŁNIAĆ, zaangażować się w Słowo, które Jezus wypowiada, zaangażować się ufnie.
Aby stał się cud przemiany, człowiek musi zrobić wszystko, na co go stać. Ta granica możliwości jest względna, dla każdego człowieka inna. Najważniejsze jest to, aby wysiłek był „aż po brzegi”.
Tajemnicą Boga jest to, w jaki sposób dokona się przemiana i kiedy ona nastąpi.
Źródło: Słuchać i wypełniać
Na spotkanie wspólnotowe przybyli: Joanna, Jadwiga, Agata, Ania, Robert, Andrzej.
